ALDAT-DAYAT-

         Uzaklardan bir meslektaşım anısını iletti bana. Paylaşmakta sakınca bulmuyorum.

“70’li yıllar!..Sınıftayız. Karşımda öğrencilerim. Derse başlamadan önce; güncel birkaç söz etmeyi alışkanlık haline getirmiştik. Bu hakkı bazen ben, bazen de öğrencilerim kullanırdı.

KONU: Aldatma üzerineydi... Aldatmanın bir erdemli bir davranış olmadığı yargısından sonra; söyle demiştim: “Eğer günün birinde aldatırsam sizi veya birilerini; yuh olsun bana!..Ama sizde aldatırsanız günün birinde beni veya birilerini, ben de sizlere yuh deme hakkımı saklı tutuyorum!..”

Derse hazırlıksız olduğum bir gün, o günü habersiz bir sınavla geçiştirme kurnazlığına sapmak gafletine düştüm.. Daha çıkarın kağıtları… sınav… demeden sınıfta inledi yer gök!.. Yuuuhhh!

Aldatmanın; hak ettiğim karşılığını; almıştım.”

BANA DA (YUH!..)CİCOŞ!..

Yıllar önce TRT’den bir sohbet proğramın da dinledim. Bu menkıbeyi anlatan bir emekli hakimdi.

Anadolu’muzun bir ilinde çalışıyordum. İl de katıldığım bir sohbette anlatıldı diyerek söze başladı.

Komşu iki esnaf arasında geçenler, bir söylenti olarak yıllarca anlatılır. Komşu esnafın bir huyu vardır. Dükkanın önünden bir cenaze geçmeye görsün. Hemen kapıya çıkar. Avazı çıktığı kadar geçen cenazeye karşı YUH!.. diyerek yüksek sesle bağırır. Komşu dükkan sahibi de vefat eder. Komşusuna da YUH!..çeker.

Babası vefat eden komşunun geç oğlu bu duruma çok çok üzülür. Taziyet sonrası dükkana dönen genç esnaf;

Yaşlı komşusuna söylenir. Sen öldüğünde bende senin cenazene YUH!.. çekeceğim diyerek üzüntüsünü iletir.

Gün gelir, genç esnafın yaşlı komşu esnafta ölür. Genç esnafın dükkanın önünden geçen cenazeye; genç esnaf, babasının öfkesini almak için başlar YUH!.. YUH!..  DİYE BAĞIRMAYA.

MENKIBE BU YA:

Cenaze tabut üzerinde ayağa kalkar. Başlar konuşmaya…

-Alış verişte; teraziyi yanlış tarttıysam, arşını yanlış ölçtüysem, kul hakkı, yetim hakkı yediysem, insanları ALDATTIYSAM, kandırdıysam,  dedikodu, fitne çıkardıysam, yanlış haber yaydıysam, HİLE VE HURDAYA KARIŞTIYSAM…

“DOSOĞRU YOLDAN SAPYIYSAM”-

BANA DA  CİCOŞ, BANA DA CİCOŞ DEMİŞ VE TABUTA YATMIŞ”

Türkiye Cumhuriyeti Devletini; Yanmış, yıkılmış bir İmparatorluğun külleri arasından, bize bırakanların yaşam felsefesidir, sizlere aktardığım bu menkıbenin özü. *İ DURAK İ*’nin boynun borcudur, sizlere katıksız sunmaktır, ÖZLERİ, ÖZDEN ÖZE.