DÜVERTEPE GÜZELLEMESİ

        

Ulus Dağı’nın eteği

        Yırtma olur merteği

        ULUS ÇIRASIDIR

        Sobaların tutağı.

Çıktım gobaklı tepeye,

Baktım Düvertepe’ye.

Düvertepe dereleri,

Güller sarmış oraları.

        Ambar Deresinin gülleri,

        Çığrışır bülbülleri,

        İnsanı bir hoş eder.

        Düvertepelinin dilleri.

Karakabaç, Karayurta varamam

Kuşgöğünü geçmeden,

İnsan yüreğini bir hoş eder

 İçtim sularını her çeşmeden.

Mezar tepesinin alt yanı,

Korkutmuyor insanı.

Çalışmayı ibadet sayarak yaşayanı

Bağrına basar hep kendisini seveni.

Simav Çayı boyu yolları

Kıvrım kıvrım kolları

Kabak yatağından yukarı

Sarp, dik yokuşları.

İmiroluktan içtim suyu,

Ayvalıda kaybettim yolu

Gökçe Pınardan geçer,

Kavaklının, Sarı Alan’ın yolu.

O dereler, tepele, nice anılar saklar.

İnişler ve yokuşlar vız gelir aşıklara

Kendinizi kaptırdınız mı bu güzelliklere

Poyraz Deresi, Ambar Deresine,

Ambar Deresi Poyraz dersine akar…

        Kırlarında dongurduyor

        Koyun, keçi, sığır çanları,

        ANADOLUYA dağılmıştır

        Güler yüzlü, aydınlık insanları….

        ***

 

        Güzellikleri anlatmanın ve yazmanın onlarca yolu, yordamı vardır. Yaratılan güzellikleri görmeden geçmek körlüğe, sağılığa denktir. Kalıcı olan uğraşlarla, geçici, uçucu olan uğraşları, fark etmek gerekir.

        Yaşamın derinliklerinden izler taşıyan, dünü bu güne taşıyan; Öğretmenim HURŞİT KAHRAMAN’ın 50 yıllık göz nuru ve emeği; DÜVERTEPE KİTABI alınıp bakılıp, okunup evimizin rafında, kızımızın çeyiz sandığında, oğlumuzun kitaplığında; bir başucu eseri.

        BEN KİMİM? Sorunuzu cevaplayacaksınız.

        Aş, iş, eş derdi için DÜVERTEPE’ den uzakta olanların,  geçmişini geleceğe bağlatan, KİM; KİMDİRİ öğreten bir danışmanınız yanınızda olacaktır.

        Küreselleşen dünya insan ilişkileri, insanlık yok olduğunda yok olur.

        Bir özdeyişle açalım konumuzu.

        “BÜLBÜLÜ ALTIN KAFESE KOYMUŞLARDA, AH! VATANIM DEMİŞ”

Bu kadar Ah!.. çeken bülbülü özgür bırakmışlarda; Gidip bir ağaç dalına konmuş diyerek anlatılır.

        Artık doğduğumuz yer bizi doyurmayınca, doyduğumuz yere doğru insanların akması doğaldır. Ancak geriye özlem bitmez.  Çünkü damalarımızdaki asil kanda, doğduğunuz yerin havası, suyu, toprağı genetik yapınıza nüfuz eder.

        DÜVERPE KİTABI; Sizi başka dünyalara götürecek, dünden bugüne büyüklerimizi tanıyacak, Birinci Dünya Savaşı, Kurtuluş Savaşı şehit ve gazilerimizi tanımanın onurunu yaşayacaksınız. Onlara ne kadar dua etsek az olduğunu anlayıp, yaşamı yeniden yorumlamaya başlayacaksınız.

        Geçmişten geleceğe taşıyacağımız kültürel değerlerimizi, yerel ağzımızı, dilden dile, kulaktan kulağa anlatımları bulacaksınız

        DÜVERTEPE KİTABININ YAZIM, BASIM, İLETİMİNE; EMEK VERENLERE SONSUZ TEŞEKKÜRLER.

 

       

--
İhsan DURAK
Öğretmen (E)
http://ihsan.durakailesi.com