MÜRÜVETİN ENDAZESİ

MÜRÜVETİN ENDAZESİ     İnsanoğlunun bir ömür didinmesinin ödülü olmalı. Besleyip büyütürsün, eğitip insan içine salarsın mutlu olsun insanca yaşamanın sırrına mazhar olsun diyerek hayaller kurmak her insanın hakkıdır.

        İnsanlar kendi haklarını korumak için, DEVİNİM İÇİNDE OLMALARI gerekir. Sözün açıkçası “armut piş ağzıma düş” olmaz. Kendi dayanma gücümüzü kendimizin besleyerek; kendi ateşini kendin ateşlemen gerekir. İnsanlık, tüm olumsuzlukların karşısına olumlu davranışlar koyarak dünü, bugüne taşımıştır.

        İnsanın kendi kendine geliştirdiği dayanma gücünün adına  SABIR demiştir. Mutluluğu görmenin şartını şurtunu, ölçüsünü terazisini belirlemiştir.

        “SABRIN SONU SELAMET”  diyerek; ENDAZEYİ koymuştur.  İnsanın karşısına çıkan biçimleriyle, endazenin enini boyunu  öğrenelim. Kendimize bir çeki düzen verelim.

        “Açlığa sabredesin, adı “ ORUÇ” olur.

        Acıya sabredesin, adı “METANET”olur.

        İnsanlara sabredesin, adı “HOŞGÖRÜ” olur.

        Dileğe sabredesin, adı “DUA” olur.

        Duygulara sabredesin, adı “ GÖZYAŞI” olur.

        Özleme sabredesin, adı “HASRET” olur.

        Sevgiye sabredesin, adı “AŞK” olur. “ MEVLANA  böyle tanımlıyor endazenin boyutlarını.

        MEVLANANIN DOSTU ŞEMS-İ TEBRİZİ Diyor ki;

        “Bazen uzaklaşmak gerekir, yakınlaşmak için…

        Bazen hatırlamak gerekir, hatırlanmak için…

        Bazen ağlamak gerekir, açılmak için…

        Bazen anmak gerekir, anılmak için…

        Bazen de sunmak gerekir, DUYMAK için…”

       

        İçin, için yananların harında; insani değerler vardır. İnsani değerleri olmayanın ateşinde ışık, közünde har olmaz. Toplum böylelerine soğuk nevale adını verir.

        İnsani değerlerle donanmış insan sevecen ve candandır. İnsanımız böyle insanlara için güzelliği yüzene vurmuş diyerek tanımlarlar. Kendimizin görmek istediği mürüvetin endazesi, ölçüsü, terazisi kendi ellerimizde, yükü kendi omuzlarımızdadır.

        Sevginin, muhabbetin, barışın, huzurun, güzelliğin,  gönül, mal, ilim zenginliğinin kadrini kıymetini bilmeyenlere hiçbir söz edilemez. Söz ette, başına kalsın diyerek insanı uyarırlar.

        Fütürsuzluk, insanın baş belasıdır.